Willem-Jan is vader van Joes (14), Sylke (12) en Ditte (10) en is
onderwijsman in hart en nieren. Hij werkt als hoofd van het Studiolab aan de
HKU met een persoonlijke fascinatie voor het toepassen van game principes in
het ontwerpen van leerprocessen. Hier zie je waar hij zich over opwindt http://www.tedxamsterdamed.nl/2013/talks-2013/.
Met kinderen die tieners zijn gaat er weer een nieuwe fase in als
vader. En wat waren alle voorgaande fases leuk! Ik heb wel vrienden die vader
werden en er 'in het begin niks aan vonden' omdat ze met hun baby zoon of
dochter 'niet konden communiceren'. 'Het werd leuk toen ze gingen praten'. Ik
kon ze slechts met open mond aanstaren. Ik communiceerde me suf met m'n baby’s.
Maar de tienerperiode ging ik wat aarzelend in. Toch geraakt door de vele
verhalen om me heen van worstelende bezorgde ouders en hun pubers. Maar... so
far so very good.
Ik maak tegenwoordig regelmatig playlists met mp3-tjes. Voor mezelf
en voor anderen. Gekke verzamelingen liedjes die ik bij elkaar vind passen. En
dan een titel verzinnen en een hoesje ontwerpen. Gewoon voor de leuk. En met
verborgen trots vinden ze ook bij mijn kids gretig aftrek. Ze mogen altijd hun
iPodjes aan mijn muziekinfuus leggen en dan probeer ik ze stiekem ook altijd
wat nieuws te slijten. Maar meestal mag 'dat andere' er dan weer af, behalve
die samengestelde playlists. Zo ontdekten we Eefje de Visser. Met name mijn
dochter Sylke en ik. Eefje rocks. Eefje is cool. Eefje heeft swag (Vraag me
niet wat de definitie van swag is. Als je het niet hebt kan je ook niet
krijgen. Ik heb geen swag. Mijn nieuwe bril helpt maar een heel klein beetje).
Vaak zitten we samen in het weekend zachtjes wiegend te luisteren
naar Eefjes prachtige liedjes. Onlangs kwam Sylke mij nonchalant vertellen 'dat
haar nieuwe album uit was en best heel goed was'. Fijn, zo'n nieuwe
muziekscout. En toen stond Eefje opeens in Tivoli. Mijn dochter wimperde haar
bambieogen naar mij. 'Gaan we erheen?'. Mams vond dat ze zelf moest meebetalen.
'Ik de kaartjes, jij de drankjes' was mijn voorstel. Ze moest even denken.
"Je mag dan niet meer dan twee biertjes, goed?" zei ze streng tegen
me. Ik knikte ernstig.
Daar stond ik dan met mijn grote dochter. Vlak voor het podium bij
Eefje. Het was lang wachten en het voorprogramma vonden we maar zozo. De
berichten flitsen over haar mobiel, met foto's, voorzien van hashtags. De
vriendinnen waren er allemaal bij. Nog maar een cola. Ze stond er alsof ze niet
anders gewend was. Het Eerste Concert...
Eefje opende en Tivoli werd bladstil. Sylke keek me aan en zei met
haar ogen 'is ze niet amazing' om vervolgens alle liedjes mee te mimen met haar
mond. En zo lieten we ons samen betoveren.
Na Eefje kwamen we buiten op de Oude Gracht. "Heb je honger?",
vroeg ik. De twinkel zei genoeg. Ik nam haar mee naar de shoarmatent waar ik al
25 jaar 21 ben en trakteerde haar op een kleintje (in die eeuwige gevlochten
bruine bakjes). Tevreden fietsten we naar huis. "Mag ik nog een keer
mee?", vroeg ik haar. Ze knikte enthousiast van ja.
Waarschijnlijk was het vroeger ook leuk, om met de platen die je
ouders verfoeiden op de fiets naar je vriend te rijden om samen naar de Beatles
te luisteren. Maar met je dochter van twaalf genieten van een van de beste
singer songwriters van Nederland is ook een hele bijzondere ervaring. Dan moet
ze zich maar tegen iets anders afzetten.
Het eerste album van Eefje heet ‘De Koek’ en haar nieuwste 'Het is'.
Een aanrader...
